Byron Bay 12-04-2010

Becky wil in Byron blijven en is opzoek naar een baan. Vandaag heeft zehaar cv uit geprint en zijn we de stad in geweest om ze bij winkels en restaurantjes af te geven. We kwamen langs een make- up winkeltje. Ik kocht een lipstick, een heel licht oranje glossje. Becky ging haar CV rondbrengen en ik ging ergens op een terrasje zitten. Ik deed mijn nieuwe lipstick op. Later ging ik even winkelen want Becky was er nog niet. Ik keek ergens in de spiegel en zag tot mijn verbazing dat mijn lippen knal roze waren geworden. Blijkbaar een lipstick die verandert van kleur. Toen Becky terug kwam vertelde ik het haar en ze geloofde mij niet. Ze deed het ook op haar lippen en zag dat ook haar lippen knalroze werden. Het was echt grappig. Toen zei Becky dat ze nog niet weet of ze hier wil blijven en misschien mee gaat naar Sydney om daar opzoek te gaan naar een baan. Jeuhhhh kunnen we weer samen verder reizen en opzoek naar een appartement! Ik ben blij en hoop dat ze mee gaat. We hadden honger en zijn Sushi gaan eten om te vieren dat we misschien samen naar Sydney gaan. De sushi was super! Toen kwam Becky, Ben tegen een jongen die ze in Thailand heeft ontmoet en in Byron woont.We zijn met Ben en Beau; vriend van Ben naar een cafe geweest en later zijn we naar Cocomanga’s gegaan een discotheek in Byron . De beveiliging in de clubs is erg streng, je komt alleen met ID binnen. In de club waar we gister waren wordt er een foto van je gemaakt? voordat je binnenkomt. De muziek is trouwens heel slecht hier, zo 2006.

Nimbin 13-04-2010

De volgende dag zijn we met Ben ,Beau en Ollie naar Nimbin geweest. Olli zit in het zelfde hostel als ons, hij was alleen en miste zijn ouders. Olli is trouwens een afkorting van Olivier, hij noemt zichzelf Ollie. We hebben hem maar mee gevraagd. We zijn eerst nog naar het strand geweest. Iedereen ging zwemmen maar ik bleef op het strand, even later komt iedereen terug en verteld Becky vrolijk dat ze dolfijnen hebben gezien! Ik baalde dat ik ze niet had gezien. Toen zijn we naar Nimbin gereden een heel klein hippie dorp met veel shops waar je drugs kunt kopen en winkeltjes waar je kleding, en spulletjes in regenboogkleuren kunt kopen. Ik vond er niet veel aan, maar vond het leuk om de locals te zien, oude mannetjes met lange baarden en dread’s. We zijn een museum in geweest en hebben wat gedronken in een cafe'tje

(Souveniertje uit Nimbin)

S’avonds hebben we ge barbecuet bij Ben.De rest van de week zijn we vooral opzoek geweest naar vervoer om naar sydney te rijden want inmiddels heeft Becky besloten om mee naar Sydney te gaan.Er zijn een aantal mogelijkheden om in Sydney te komen, je hebt de bus die rijd er tien uur over en rijd s’nachts, of we kunnen terug naar Brisbane en daar het vliegtuig nemen of we kunnen een camper/auto huren. Wij willen het laatste om zoveel mogelijk te zien en we hebben de tijd want ik hoef 3 mei pas te beginnen met werken.

20-04-2010

wehebben dan eindelijk een Van! Een wickedcamper en hij is cool (zie de foto’s) Ik maakte me een beetje zorgen over het links rijden. Becky heeft geen rijbewijs dus ik zal moeten rijden. Het begon al goed, want ik kreeg hem niet eens gestart en ik wist niet of de rem en gaspedaal wel op dezelfde plek zaten, dus weer terug naar binnen en de vriendelijke man gevraagd mij te helpen. Hij heeft wat olie in het kontact gespoten wantik kreeg de sleutel niet om. En gelukkig zaten de rem, gas en koppeling op de zelfde plekJEn daar ging kim, daar kwam de eerste afslag.. oeps ruitenwissers haha, ook dat is andersom natuurlijk. Verder had ik het al snel door, al keek ik steeds naar de andere kant bij het afslaan, maar met wat hulp van Becky ging het prima.

(De route die we gereden zijn)

We zijn richting Balina gereden, er stond National rainforrest park aangeven en zijn er ingereden. Becky en ik zegen te gelijk een Kangoeroe aan de kant van de weg en begonnen te gillen, snel in de achteruit maar hij was natuurlijk al lang weg. Dit was de eerste Kangoeroe die we zagen. We hebben de Camper geparkeerd en zijn gaan lopen. Nu kwamen we nog veel meer kangoeroes tegen en hebben ze gefilmd. Al snel werd het donker en zijn we opzoek gegaan naar een camping. Op de camping aangekomen zijn we soep gaan koken en hebben we wraps gemaakt. Na het eten zijn we weer gaan wandelen, we hoorden hard water stromen en dachten dat we bij een waterval waren. Omdat het zo donker was zagen we het niet, maar het bleek de zee te zijn. Heel grappig als je niet weet waar je bent. We hebben in het donker over het strand gelopen met ons zaklampje. We zagen gaten in het zand en Becky was heel bang dat het slangen hollen waren. De volgende dag hebben we het gevraagd en het bleek van krabben te zijn.S’morgens de camper weer rij klaar gemaakt en zijn we richting Grafton gereden en hebben gestopt in een dorp om een deken te kopen onze lakens die we uit het vorige hostel hebben meegenomenwaren niet genoeg want de nacht was koud. Toen weer verder, onderweg is het uitzicht heel mooi, bergen, heuvels, groen, zee, rivier, Becky is druk met kijken naar buiten om een Koala te spotten in een boom. Maar helaas geen resultaat. Onderweg zien we steeds een verkeersbord een met een koala erop dus ze moeten er zijn. We besloten om te stoppen en opzoek te gaan naar de koala’sWe hebben een stuk gelopen maar niets gezien, wel weer kangoeroes.

Inmiddels is het bijna donker en we moeten dus snel opzoek naar een slaap plaats. We zijn een camping opgereden maar konden niet verder door de slagboom. De receptie was dicht, we hebben geklopt, aangebeld maar geen gehoor. Toen zijn het terrein opgelopen en spraken een vrouw aan die stond af te wassen. Ze haalde een plattegrond en we kregen een telefoonnummer van een andere camping, die hebben we gebeld maar er nam niemand op. Toen stelde de vrouw voor om haar code te geven waar de slagboom mee open ging. Ze vertelde ons dat het oke was en konden zeggen dat een van ons ziek was geworden ofzo. Dus ze toetste de code in en de boom ging om hoog ze liep voor ons uit en wees ons aan waar we konden staan. We waren net aangekomen op de plek toen de behulpzame vrouw kwam aangerend en hijgend vertelde dat de eigenaar van de camping het had gezien en heel erg boos was, dit merkte we want daar kwam ze aan. En riep TIME TO GO GIRLS! NOW!!! En ze zei dat de we de code van de vrouw hadden gestolenen de camping leeg konden jatten en dan weer vertrokken. De vrouw die ons de code had gegeven was zo behulpzaam en zei geen probleem ga maar weer het is oke, we bedankte haar en we reden terug. Becky moest lachen, maar ik kon pas lachen toen we het camping terrein af waren. Nu zijn we bij een Mac Donalds om even gebruik te maken van Wifi… en zo snel mogelijk opzoek naar een nieuwe slaap plaats. Wordt het de parkeerplaats van Mac Donalds of de Aldi?? Je leest het de volgende keer in... ‘Kim in Australië”

xxx

ps: Foto's bij dit verhaal komen volgende keer.