Hi There!8-11-201

Lieve Mensen zoals je misschien al gehoord hebt, ik blijf 2 maanden langer weg! Het kwam zo, ik had het er met Madeleine over dat de tijd zo snel is gegaan en dat ik best langer zou willen blijven. Ik ben al vanaf mei bij het gezin van Madeleine aan het werk en vind het nog steeds erg leuk. Waarom blijf je niet langer? vroeg Madeleine, voor hen zou het fijn zijn omdat ze nog niemand anders hadden gevonden. Wat betreft visum kon het, omdat ik een jaar visum heb en volgens oorspronkelijke plan 10 maanden in Australië verblijf, alleen mijn vliegticket van Azië naar Amsterdam zou dan niet meer binnen het jaar vallen dus dat zou ik na moeten vragen bij het reisbureau. Ik ging die middag naar huis na dat ik Madeleine had gezegd dat ik er over na ging denken. Dit was niet nodig, in de bus naar huis had ik het al besloten. Ik blijf langer, tuurlijk mis ik jullie en kan ik niet wachten iedereen weer te zien maar ook heb ik sterk het gevoel dat ik nog niet klaar ben in Australië …en, nee niet omdat ik die ene Australiër nog niet aan de haak heb geslagen. Ik weet gewoon, eenmaal weer terug in NL dan zal ik niet meer zo snel terug gaan. Anyway, ik heb wat heen en weer ge mailt met het reisbureau en nog eens goed na gedacht, en vandaag heb ik mijn tickets omgeboekt, mijn reisschema ziet er nu als volgt uit:

25 maart vlieg ik naar Bankok, ik ga dan Azie rond in ruim 2 maanden en ik kom 28 mei aan in Dusseldorf, uiteraard verwacht ik een heeeel groot welkoms comité.

Inmiddels is de roadtrip Sydney-Cairns al weer 2 maanden geleden. Dat wil zeggen, heel veel feestjes een surfervaring een weekend Port Stephens een nieuwe huisgenoot/vriendin, Operahouse tour, dagjes strand, afscheid Claudia en een cabrio trip verder.

Port Stephens September

Het weekend na de road trip naar Cairns ben ik met Claudia en Floor een weekendje naar Port Stephens geweest. Een plaatsje aan de kust zo’n 300 km boven Sydney. Vrijdag ochtend zijn we vertrokken naar het bedrijf waar we de auto huurden. Daar aangekomen werd ons een camper uitgeleend, we kregen een uitgebreide uitleg van waar zich wat bevond zoals een microwafe en hoe alles werkte. Na een heel pak papierwerk wat ingevuld en getekend moest worden, kon ons weekend beginnen en gingen we op weg naar Port Stephens. Net aan het rijden belt de man die ons de camper had mee gegeven dat hij een fout had gemaakt en dat we dus eigenlijk gewoon een auto hadden moeten krijgen… Hmmm tja, helaas meneer we zitten al op de pacific highway, niks meer aan te doen zei de man dus we hadden mazzel.

Claudia had van te voren al accommodatie geregeld. Een vriendelijk echtpaar verwelkomde ons hartelijk. Het vakantie park, want het was niet echt een hostel werd gerund door twee stellen en bevond zich midden in de natuur, er was een huis kangoeroe, “Jessy” die huppelde er rond.

Ook was er een kampeer terrein. We konden dus in onze camper slapen, maar omdat de houten op palen huisjes er zo schattig uitzagen en de vriendelijke eigenaar ons korting gaf, zijn we daar gaan slapen. S’avonds de zonsondergang gezien op het strand en de volgende dag op het strand gelegen en ge bbq't.

De omgeving was er geweldig, brede witte stranden en geen mens te bekennen. Het was een kort tripje maar zeker de moeite waard!

My first surf experience! Oktober

Een paar weken geleden ben ik voor het eerst gaan surfen in Manly, een strand die je vanaf Circular quay kunt bereiken met een ferry. Je kreeg een bord, surfpak een kleine instructie en verder was het zelf aanklooien in het water, dit was het ook echt. De golven vielen tegen deze dag maar het weer was super. Na deze eerste surf ervaring was ik niet echt enthousiast, het viel erg tegen. Ik dacht dit doe ik wel even, maar het was erg zwaar. Met moeite kon ik op plank blijven liggen, laat staan omhoog komen. Al snel had ik opgegeven en besloot dat dit niet mijn ding is, hoe stoer en gemakkelijk het er ook uit ziet.

Social life.

Mijn Nederlandse netwerk in Australië begint aardig uit te breiden, zo heb ik heb ik Claudia via mijn site leren kennen , en Floor en Astrid weer via haar. Claudia en Astrid hadden allebei ook weer vriendinnen hier die hen op kwamen zoeken. Zo hebben we heel wat Nederlandse meiden avondjes gehad. Het leuke aan reizen is dat je zo makkelijk in contact met elkaar komt maar helaas ook vaak al zo snel weer afscheid moet nemen. Dit is erg jammer als het goed klikt. Claudia is al weer terug in NL en ik mis haar echt! Astrid gaat deze week reizen maar komt gelukkig volgende maand weer terug in Sydney en Chiara zit ergens in Victoria op een farm, haar zie ik misschien rond kerst. Astrid heb ik ontmoet op Defqon een Nederlands dansfeest wat hier werd gehouden in de Bleu Mountains. Claudia had haar in het hostel ontmoet waar ze werkt en had haar mee gevraagd. Later bleken ze in Nederland elkaar al een eerder ontmoet te hebben op een soort gelijk feest, heel toevallig. Vorige week heb ik met Astrid een trip gedaan.

Korte trip Thamwoth- Port Macquarie. 2-11 t/m 5-11

Madeleine en Niek gingen een weekje op vakantie met de kids, en ik mocht die week gebruik maken van de auto. Astrid en ik zijn dagen bezig geweest een route uit te stippelen van verschillende Nationale parken rond Sydney, we wilden gaan kamperen en lekker toeren met de cabrio. Omdat het weer erg slecht was hebben we de avond ervoor bedacht om naar Tamworth te gaan. Omdat dit de enige plek in NSW was waar de zon zou schijnen volgens het weer bericht. I.v.m het weer hebben we de tent laten liggen en in hostels overnacht. Begin van de middag zijn we vertrokken, na zo’n 6 uur gereden te hebben kwamen we aan in Tamworth “de Music capitol of Australia”’.

We hadden er niet veel van voorgesteld en hadden al in de boeken gezien dat het een plaatsje was van country muziek, linedance en paarden soo niet mijn ding. Omdat die middag de Melbourn cup was, een jaarlijks evenement waar het volgens mij niet om de race zelf gaat want het is een paarden race maar het draait meer om wie van de vrouwen het mooiste hoedje op haar hoofd heeft en de mooiste jurk en dat er veel gedronken wordt.

I.v.m. met de Melbourn cup was Tamworth toch een leuke levendige stad en we hebben een hele leuke avond gehad tussen de locals. We verbleven in het enige hostel wat zich bevond in Tamworth, wat leuk was dat we bij binnenkomst toen we het gevoel hadden in the middle of know where terecht gekomen te zijn de kaart van Nederland zagen hangen.

De volgende ochtend was het mooi weer en scheen gelukkig de zon, we zijn naar een openlucht museum gegaan, waar we het al snel gezien hadden, na een ritje door het park in een huifkar die bestuurd werd door een leuke stoere aussie

zijn we weer in onze cabrio gestapt en hebben uiteraard het dak om hoog gedaan. Natuurlijk kregen we veel bekijks. We zijn nog even gestopt bij de toeristen trekker “the big golden gitar”

en zijn richting Port Macquarie gereden. Deze route was geweldig, uren reden we zonder iemand tegen te komen door een landschap wat groen en heuvelachtig was. Onderweg zagen we kangoeroes, en zijn we op verschillende plaatsen gestopt om wat foto’s te maken. Zo stopte ik ook om te plassen ik reed een onverharde weg in en ging achter de auto zitten, Astrid moest ook en ging halverwege een heuvel op haar hurken zitten, opeens hoorde ik hard gezoem en zag al snel dat ik omringt werd door een aantal dikke roodkleurige insecten, de angst om gestoken te worden was er al snel en voor ik het wist rende ik zonder eerst mijn onderbroek op te trekken weg, omdat ik bang was dat er een in zou verdwijnen whaaaa. Ik rende Astrid voorbij en zag dat ze bijna omviel van het lachen, al snel werd ze ook omringt. Gelukkig zijn we er zonder steken weg gekomen. Volgende keer geen parfum op in de natuur. Toen we na zo’n 4 uur rijden aankwamen in Port Macquarie hadden we erge honger het was tegen 9pm en het plaatsje leek uit gestorven. Nergens was een restaurant nog open zelfs Mac donalds was gesloten. Er was nog net 1 pizza tent open.

In de lonely planet vonden we het hostel Ozzie pozzie, daar hebben we voor die nacht geboekt. de volgende ochtend hebben we ontbeten aan het water op de zelfde plek waar ik met Chiara en Daniel had geluncht tijdens de trip naar Cairns. Al snel werd het bewolkt en begon het te regenen dus een goede reden om een shoppingcentre in te vluchten. Omdat het weer richting sydney er niet beter uit zag hebben we besloten om er nog een nachtje te blijven. Voor de volgende ochtend konden we sunrise surfen met wat gasten van het hostel. We besloten dit te doen om toch nog wat gedaan te hebben in Port Macquarie en ik wilde het nog een keer proberen misschien vond ik het dan nu wel leuk. De hele nacht regende het en de wekker ging om 5 uur. Astrid en ik stonden niet te springen maar zijn toch gegaan. Een voordeel, het was droog. Toen we met het busje aankwamen op het strand zagen we hoe hoog de golven weren. Het strand was leeg, we hezen ons in het surfpak. Even twijfelde ik omdat het donker was en de golven zo hoog maar al snel lagen we in het water en na de twee de golf stond ik op mijn bord, gillend en juichend.

Nu ik wist dat ik het toch kon, kon ik er geen genoeg van krijgen. Even later zat ik op mijn bord en werd door de golf mee gesleurd richting strand waar Astrid half in het water stond mij te filmen ik kwam recht en keihard op haar af en ze moest hard weg rennen om mij te ontwijken haar camera heeft ze nog net kunnen redden. Na twee uur zijn we het water uit gegaan en hebben ons omgekleed toen we nog even naar de zee te keken zagen we een vin precies op de plek waar we net 2 uur hadden gesurft… het bleek een dolfijn te zijn. Na deze tweede surf ervaring weet ik het zeker surfen is echt gaaf! Wel wat blauwe plekken en een snee in mij been rijker maar dit was het meer dan waard. We zijn maar vier dagen weg geweest maar zoveel gezien gereden en gelachen. Later in het hostel kregen we de vraag, hoe wij backpackers aan zo’n auto kwamen of we die misschien gestolen hadden?gestolen? we waren gewoon backbackers in style..

Helaas kan ik niet op elke berichtje/reactie reageren, dit vind ik erg jammer ik heb gewoon tijd te kort hier. Maar twee maanden langer zon,zee,strand en avontuur!!

Liefs Kus,

Kim